De Geschiedenis van de mensport.

Vroeger werden op een bepaald moment de paardenattracties vervangen voor het mechanisch vervoer. Hierdoor werden de routes van de postkoetsen opgeheven.

Maar een aantal enthousiaste Engelse rijders besloten om de oude traditie te gaan voortzetten. Zij gingen uit puur enthousiasme met hun vierspannen de verschillende,

oude postkoetsroutes rijden in wedstrijdverband.

Het vertrek was vanaf het postkantoor in Londen. Er moest met een bepaald tijdschema worden gereden, want er waren verschillende soorten terreinen die

overwonnen moesten worden. Op een heuvelachtig terrein ging het natuurlijk langzamer dan over een vlakke, verharde weg. Ook waren er onderweg natuurlijke

obstakels.

Voorafgaand aan de start werden zowel de paarden, de tuigen en de koetsen uitvoerig geïnspecteerd. Er mocht onderweg niks kunnen gebeuren wat het

tijdschema in de war kon brengen. Naast de koetsier ging er nog een verantwoordelijk persoon mee, wie het tijdschema controleerde. 

Enkele van de ernstige situaties die de postkoetsen konden overkomen was bijvoorbeeld een ingestorte brug, een omvergewaaide boom en ook gaten in de weg.

Deze obstakels of hindernissen moesten uiteraard worden overwonnen om de route verder te kunnen afleggen. Door deze obstakels raakten de postkoetsen achter op

hun tijdschema, waardoor de koetsiers hun aanspanningen soms in galop moesten aanzetten om dit weer in te halen.

Door deze liefhebberij in stand te houden heeft dit er toe geleid dat het vierspanrijden als discipline bij de paardensport erkenning kreeg. In december 1968

heeft de FEI opdracht gegeven aan Sir Ansell, om een reglement op te stellen waarin duidelijk de disciplines van het vierspanrijden bekend werden. Zo ontstond de

samengestelde menwedstrijd voor zowel de enkel-, twee-, tandem- en vierspannen.